در اکثر مؤسسات مراقبت‌های بهداشتی دنیا، دستبند بیمار دارای بارکد نیست و این امر موقعیتی ایجاد میکند که اطلاعات بیمار به صورت دستی در یک پایگاه داده یا سیستم اطلاعاتی خدمات درمانی تایپ شود و باعث رخدادن تعداد قابل ملاحظه‌ای از خطاها شود.
با توجه به آمار خطای صادر شده توسط سازمان ملی ایمنی بیمار (NPSA) کشور انگلستان و کمیسیون مشترک اعتبار بخشی سازمان‌های بهداشتی ایالات متحده (JCAHO) و با توجه به این واقعیت که این خطاها عمدتا قابل پیشگیری هستند، ایمنی بیمار برای سازمان‌های بهداشتی، دارای اولویت بیشتری خواهد بود. هر دو موسسه NPSA و JCAHO دستورالعمل‌هایی برای بهبود بخشیدن به شیوه شناسایی بیماران صادر کرده‌اند.
شناسایی یک بیمار با یک مچ‌بند دارای بارکد در هنگام پذیرش، اولین قدم برای بهبود پردازش دقیق بیمار است.
بررسی‌های جاری نشان می‌دهد که برای برخی از بیمارستان‌ها، مچبندهای بیمارستانی هرچند بدون اشکال نبوده اما باعث ایجاد اختلافات آماری در کاهش اشتباهات، بهبود ایمنی بیمار و بهینه سازی زمان و رضایت کارکنان شده است.
